bu aralar içimden gelenler:
surat asmak, havaya anlamsız bakmak, tırnaklarımı parçalamak, telefonumda oyun oynamak, saçlarımdaki kırıkları temizlemek, gözlük takmak, içki içip televizyon seyretmek ve bolca zap yapmak, sıkılmak, gözlerim dolana kadar kamarsar olmak, fast food yemek, sızlanmak
hepsini birden geçen 2 gün içinde yaptım, yaparken kendime üzüldüm, kendi kendimi sabote ettiğime karar verdim. herşey geçen ay ne kadar umut dolu, polyanna gözüküyorsa, şimdi o kadar ümitsiz, iç karartıcı gözüküyor. nasıl oldu da tepetaklak yapabildim tüm duygularımı, bi fikrim yok. ölü toprağı üstüme serpilmiş gibi, tam olarak 2006 küllerinin altında kaldım. zaten kötü geçen bir yıldı, şimdi de külleriyle baş etmeye çalışıyorum. bi gitse, beni rahat bıraksa, nefes almama, hayatı yaşabilecek enerjiyle dolmama izin verse. kısa bi aralık ayı boyunca eski ben olmuştum, 2006 gelmeden önceki ben, birileri çine gitmeden önceki ben. şimdi gene yastayım.